مسابقه مولای کائنات - روز سوم

1- خوشی دنیا و بدبختی آخرت جزاي ترك ولایت مولاست.

فَلَمَّا نَسُواْ مَا ذُكِّرُواْ بِهِ فَتَحْنَا عَلَيْهِمْ أَبْوَابَ كُلِّ شَيْءٍ حَتَّى إِذَا فَرِحُواْ بِمَا أُوتُواْ أَخَذْنَاهُم بَغْتَةً فَإِذَا هُم مُّبْلِسُونَ ﴿44﴾

انعام، آیه 44

پس چون آن چه را که بدان یادآوري شده بودند فراموش کردند، درهاى هر چیزى {از نعمت ها} را بر آنان گشودیم، تا هنگامى که به آن چه داده شده بودند شاد گردیدند، ناگهان آنان را گرفتیم {سخت مجازات کردیم}، در این هنگام نومید شدند.

حدیث تفسیري:

امام باقر علیه السلام فرمود:

امّا قولُهُ «فَلَمّا نَسوا ما ذُکِّروا» یَعنی «فَلَمَّا تَرَکوا ولایةَ أمیرالمؤمنینَ علیه السلام و قَد اُمِروا بِه»

امام این گفته ی خداوند که «وقتی آن چه را که بدان یادآوری شده بودند فراموش کردند» یعنی «وقتی ولایت امیرالمؤمنین علیه السلام را که موظف به آن بودند، رها کردند.» (تفسیر قمی، ج1، ص 200)

از سخنان امیر کلام:

بدترین مردم کسی است که نیکی را با بدی جبران کند و بهترین مردم کسی است که بدی را با نیکی جبران کند.

2- مؤذّن روز قیامت همانا امیرالمؤمنین علیه السلام است.

وَنَادَى أَصْحَابُ الْجَنَّةِ أَصْحَابَ النَّارِ أَن قَدْ وَجَدْنَا مَا وَعَدَنَا رَبُّنَا حَقًّا فَهَلْ وَجَدتُّم مَّا وَعَدَ رَبُّكُمْ حَقًّا قَالُواْ نَعَمْ فَأَذَّنَ مُؤَذِّنٌ بَيْنَهُمْ أَن لَّعْنَةُ اللّهِ عَلَى الظَّالِمِينَ ﴿44﴾

اعراف، آیه 44

و بهشتیان، دوزخیان را صدا میزنند که: «ما آن چه را مالکمان به ما وعده داد حق یافتیم، آیا شما هم آن چه را مالکتان وعده داد، حق یافتید؟» گویند: آری، در این هنگام ندا دهنده ای در میان شان ندا دهد: «لعنت خدا بر ستمکاران باد!»

حدیث تفسیری:

از امام رضا علیه السلام پرسیدند:

مقصود از مؤذّنی که در روز قیامت ندای لعنت بر ظالمان می دهد، کیست؟

فرمود: المؤذّنُ أمیرالمؤمنینَ علیه السلام. (اصول کافی، ج1، ص426)

از سخنان امیر کلام:

چقدر تفاوت است میان کاری که لذّت آن برود و رنجش بماند و کاری که زحمتش برود و پاداشش باقی بماند!

3- خدا رابا وساطت اهلبیت علیهم السلام بخوانیم.

وَلِلّهِ الأَسْمَاء الْحُسْنَى فَادْعُوهُ بِهَا وَذَرُواْ الَّذِينَ يُلْحِدُونَ فِي أَسْمَآئِهِ سَيُجْزَوْنَ مَا كَانُواْ يَعْمَلُونَ﴿180﴾

اعراف، آیه 180

 و برای خدا نام های نیک است، او را با آن ها بخوانید، و کسانی را که از نام های او منحرف می شوند رها کنید؛ به زودی سزای آن چه انجام می دهند می بینند.

حدیث تفسیری:

امام صادق علیه السلم فرمود:

ما آن اسماء حسنی (نام های نیک) هستیم که خداوند هیچ عملی را از بندگان خود بدون معرفت ما نمی پذیرد. (اصول کافی، ج1، ص143)

از سخنان امیر کلام:

هر نعمت و خوشی زندگی که از میان می رود، به خاطر گناهانی است که شما انجام داده اید و خداوند ذرّه ای ستم نمی کند.